Komu pomagamy

Integracja dzieci niepełnosprawnych.

Integracja poprzez zabawę, sztukę, kulturę, naukę, poprzez współuczestnictwo, następuje samoistnie, bez specjalnych instrukcji, ludzie sprawni zaczynają pomagać mniej sprawnym, zanikają bariery.
Wspaniałym tego przykładem jest działalność Fundacji “Hipoterapia – Na Rzecz Rehabilitacji Dzieci Niepełnosprawnych”, mającej siedzibę w Krakowie przy ul. Dunajewskiego 5/29. KRS 0000043097.
Fundacja posiada status „organizacji pożytku publicznego”. W Krakowie tylko kilka organizacji o tym statusie specjalizuje się w działaniach skierowanych wyłącznie do dzieci niepełnosprawnych.

Prowadzi otwarty, szeroki i kompleksowy program terapeutyczny. Spośród ponad 100 podopiecznych fundacji większość stanowią dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, pozostali to pacjenci z wieloraką niepełnosprawnością, przepuklinami oponowordzeniowymi, zespołem Down’a, autyzmem, opóźnieniem psycho-ruchowym, nadpobudliwością i zaburzeniami emocjonalnymi. Autorski program Fundacji, dotyczący kompleksowej terapii niepełnosprawnych dzieci i ich rodzin, uzyskał w 2000 roku nagrodę Marszałka Województwa Małopolskiego. Zaś w grudniu 2007 r. fundacja dostała wyróżnienie w konkursie „Kryształy soli” dla najlepszych organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego w kategorii działań na rzecz osób niepełnosprawnych „za całokształt działalności, wieloletnią, imponującą pracę na rzecz dzieci ze szczególnie dotkliwymi i trudnymi w leczeniu schorzeniami, za konsekwencję w propagowaniu modelu kompleksowej terapii dzieci niepełnosprawnych, wspomaganej przez hipoterapię; ponadto za niezwykłe, innowacyjne projekty, jakim niewątpliwie jest integracyjna grupa teatralna „Kucyki”.

W ramach fundacji działa Integracyjna Grupa Teatralna „Kucyki”. Ta inicjatywa jest najlepszym dowodem słuszności działań podejmowanych przez kierownictwo fundacji. Jej działanie integracyjne stopniowo obejmuje swoim zasięgiem coraz większą grupę dzieci, nie tylko niepełnosprawnych i nie tylko z rodzin podopiecznych fundacji.

Dzieci bardzo angażują się w przygotowania spektakli. Możliwość występowania przed publicznością przenosi je w inny, lepszy świat, daje im wielką radość tworzenia. Każde przedstawienie jest źródłem radości tak bardzo im potrzebnej. W organizacji przedstawień pomagają fundacji także rodzice. Znajdują ludzi, którzy jako wolontariusze dzielą się swoimi talentami. Poświęcają swój czas na pomoc w przygotowaniu strojów i rekwizytów. Przykładem jest widoczna na zdjęciu profesjonalna inscenizacja do Jasełek, którą wykonała nieodpłatnie absolwentka ASP Pani mgr Iwona Tomczyk- Tomczak. Rodzice poświęcają wiele czasu na dowożenie dzieci na próby i przygotowania do przedstawień, ale robią to chętnie, bo widzą bardzo pozytywne efekty.
Grupa powiększa się po każdym przedstawieniu a radość dzieci dodaje wszystkim sił do dalszych wysiłków.

Grupa integracyjna „Kucyki” zaprezentowała już kilkanaście przedstawień, były to m.in:

  1. Przedstawienie pt. „Podróże naszych marzeń”, którego premiera odbył się w Akademii Muzycznej w Krakowie,
  2. Przedstawienie pt. „Czerwony Kapturek”, którego premiera odbyła się w szkole muzycznej w Krakowie.
  3. Przedstawienie / baśń muzyczno-taneczna pt. „Królowa śniegu”, którego premiera odbyła się na deskach sceny w szkole aspirantów pożarnictwa w Krakowie- Nowej Hucie.
  4. Jasełka, których premiera odbyła się na scenie w szkole aspirantów pożarnictwa.
  5. Przedstawienie pt. „Powitanie wiosny”, którego premiera odbyła się na scenie teatru Groteska, wzięło także udział w konkursie o Buławę Lajkonika, który miał miejsce w Pałacu Młodzieży. Dzieci zdobyły za to przedstawienie jedną z głównych nagród.
  6. Przedstawienie pt. „Kwiat paproci”, premiera którego odbyła się na rozpoczęcie obchodów uroczystości „Kocham Kraków z wzajemnością”, na scenie Rynku Krakowskiego.
  7. Przedstawienie pt. „Gwiazduś” – Teatr Groteska.
  8. Przedstawienie pt. „Jak to dawniej na wsi bywało” – Teatr Groteska
  9. Przedstawienie pt. „Kopciuszek” – Teatr Groteska i Teatr Słowackiego.

Zapraszamy na kolejne przedstawienia! Wstęp na przedstawienia jest wolny i gromadzi zawsze dużą widownię. Przybywają niejednokrotnie całe rodziny, często z odległych miast. Każde przedstawienie wywołuje wiele pozytywnych emocji wśród widzów, odkrywają oni w młodych artystach prawdziwe talenty. Tu szczególnie widać, że jak jakiś narząd u człowieka nie funkcjonuje prawidłowo to wyostrzają się inne. Dziecko, które ma ograniczoną możliwość poruszania się zwykle intensywnie rozwija się intelektualnie, często w parze idzie duża zdolność do zapamiętywania. Jedna z naszych wspaniałych aktorek – 12 letnia Marysia, którą dotknęło Mózgowe Porażenie Dziecięce, przez co nie może chodzić samodzielnie, potrafi z łatwością zapamiętywać długie teksty a nawet całe książki.

Rówieśnicy w wieku dziecięcym jeszcze nie doceniają wartości ciekawych dyskusji, nie poświęcają na to czasu, stąd nie mają wielu wspólnych tematów, bo dziecko zdrowe potrzebuje ruchu, jest ciekawe świata i poznaje go przez dotyk, dociera samodzielnie w różne miejsca i nudzą je wszelkie zajęcia stacjonarne. Natomiast dziecko z dysfunkcją narządów ruchu siłą rzeczy poznaje świat inaczej. Źródłem poznania staje się książka, czasopisma, telewizja i rozmowy z dorosłymi. Poprzez częste rozmowy z dorosłymi forma języka, którą się posługują jest inna niż u rówieśników. Stąd nieraz słyszymy, „ten malec wyraża się jak dorosły” albo „z tym młodym człowiekiem można porozmawiać jak z dorosłym”. Z konieczności mały człowiek niepełnosprawny ruchowo potrzebuje towarzystwa osób starszych od siebie, przez co staje się bardziej dojrzały. Potem, już jako nastolatki, rówieśnicy zauważają w swoim niepełnosprawnym ruchowo koledze czy koleżance wartościowego partnera do rozmów, partnera, który ma pokłady wiedzy na różne tematy i jeszcze potrafi je w mądry sposób przekazywać.

Jak wspomagać integrację? Chęć do kontaktów a potem do współpracy powstaje, kiedy zauważymy w drugim człowieku podobieństwo albo coś ciekawego. Tylko, kiedy mamy zauważyć u ludzi niepełnosprawnych ich zdolności, kiedy oni żyją obok nas? Mijając ich zauważamy raczej tylko cechy zewnętrzne. Dlatego pochwalam wszelkie inicjatywy, które pozwalają na prezentacje zdolności, możliwości i zalet ludzi sprawnych inaczej. Im więcej będzie ku temu okazji tym szybciej będzie postępować integracja. O wiele mniej pomogą administracyjne nakazy niż zwykła ludzka życzliwość wynikająca z poznania wartości drugiego człowieka.

Bariery. Każdy, kto naprawdę „zauważył”, poznał niepełnosprawnego, dostrzega mnóstwo utrudnień i barier, jakie przed nim stoją. Wynikają one z niezrozumienia i nieodpowiedniego podejścia, z obaw, z braku wiedzy, które z kolei mają swoje źródło w pasywności, w pomijaniu problemu, bo on mnie nie dotyczy, bo tych niepełnosprawnych to przecież nie widać, gdzieś tam czasami kogoś zobaczę, ale co poradzić, na szczęście to nie mój problem. Może nawet często współczuję, i żałuję tych ludzi, ale na tym koniec. Czasem może ktoś pomyśli: chciałbym pomóc, ale nie wiem jak? Boję się, że ta osoba „przyklei się do mnie” i zajmie mi za dużo czasu.Może zamiast pomóc jeszcze zaszkodzę, może inni wezmą mnie na języki.
Jedną z najistotniejszych barier jest architektura. Moim zdaniem drogą do zlikwidowania tej bariery jest przełamanie barier międzyludzkich. Projektanci i inżynierowie muszą poznać problemy ludzi nie pełnosprawnych, musi im na nich zacząć zależeć! Musi dotrzeć do nich informacja w sposób przekonujący. Informacja na tyle silna, żeby w czasie projektowania i wznoszenia obiektów budowlanych, ale i tych do użytku codziennego, rozwiązania ułatwiające życie osobom niepełnosprawnym i ich opiekunom były czymś tak oczywistym jak zasada ciążenia. Nie opuszcza mnie nadzieja, że inicjatywy podobne grupie teatralnej „kucyki”, pokazujące społeczeństwu talenty i możliwości dzieci niepełnosprawnych będą ku temu impulsem.

Jak pomagać fundacji w pomaganiu dzieciom? Zachęcamy do wpłacania dla nich 1% z podatku, na pewno tego nie zmarnują! Można dzwonić i pytać o potrzebną pomoc, można zgłaszać pomysły służące powiększaniu tego, tak potrzebnego dobra, to dobro promieniuje i pamiętajmy- dobro ofiarowane wraca.

Więcej na stronie fundacji Hipoterapia –> http://www.fundacja-hipoterapia.pl
tel. +48 726-301040

Jacek Izbiński

 


Warning: Trying to access array offset on false in /home/cti1/ftp/cti.edu.pl/wp-content/themes/cti/footer.php on line 82